بمباران بروجرد خانواده من را نابود کرد

تا شهدا؛ عفت دالوند مادر شهید و جانباز 25 درصد اظهار کرد: مجروحیت من به سال 1365 و بمباران بروجرد باز می گردد. 18ساله بودم و مادر دو فرزند. از نزدیکی مدرسه شهید فیاض بخش رد می شدیم که آژیر خطر به صدا درآمد. مهدی پسر پنج ساله و محمد صادق پسر دو ساله ام نیز همراهم بودند که بمباران هوایی شروع شد.

فرصتی برای رفتن به جایی امن پیدا نکردیم. کل محله به خاک و خون کشیده شد. من و مهدی مجروح شدیم و محمد صادق همان جا به شهادت رسید.

برای درمان به بروجرد، اراک و تهران منتقل شدم. بارها عمل جراحی انجام دادم. طحالم را از دست دادم. روده بزرگم را پیوند زدند و کمرم هنوز ترکش دارد.

مهدی گودرزی جانباز 15درصد نیز در گفت و گو با حیات ادامه داد: 21 بهمن ماه نزدیک ظهر بود. مدرسه ای که در محله مان بود را هدف قرار داده بودند. بعد از بمباران موج انفجار من را گرفته بود، چیزی نمی شنیدم و فقط تماشا می کردم.

همه جا پر از خون شده بود. بیشتر دانش آموزان مدرسه به شهادت رسیده بودند. چندلحظه ای گذشت. از مادر و برادرم خبر نداشتم. یکی از اقوام آنجا من را دید و با خودروی خودش به بیمارستان رساند و سپس با هلی کوپتر به اراک منتقل شدم. طحالم را از دست دادم و قرص های اعصاب و روان مصرف می کنم.